Καθως μοναχος αντικρυζω
το προσωπο μου στον καθρεπτη
θαρρω, δεν βλεπω τιποτα
παρα εναν ψευτη
Ομορφα ταχα τα περνω
εξω στην κοινωνια
μα σπιτι μονος σαν γυρνω
αρχιζει η αγωνια
Ειν΄αραγε η μοναξια
η πιο σκληρη η τιμωρια
η μηπως το να μαι μοναχος
μου φερνει αηδια ?
Ολη μου την ημερα,
πασχιζω να κρυφτω
αναμεσα σ΄αγνωστους
να ανακατευτω
Μα οταν μενω μοναχος
μπροστα σ΄εναν καθρεπτη
ειναι για παντοτε γραφτο
να βλεπω εναν ψευτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου